Dick Bruna, potlood, eerste versie, 2006

Portretten in opdracht

Kees Wennekendonk tekent karaktervolle portretten met veel aandacht voor detail, waarbij de aanwezigheid van de geportretteerde voelbaar wordt. De portretten lijken door hun combinatie van realisme en vrije hand interactief op de hersenen te werken.
Daarnaast maakt hij o.a. landschappen en naakstudies, en opdrachten voor bedrijfsleven en gemeenschap.

***

Iedereen die door Kees Wennekendonk is getekend, kan op zijn beurt zeggen: ‘Hij heeft een foto van mijn ziel gemaakt.’

 Ingmar Heyte

***

Ingmar Heytze, potlood

 

Berend 'Bennie' van Bon, schipper in ruste te Schiermonnikoog. Potlood.

Kirsten, potlood

Milou, potlood

Particuliere opdracht tgv 80e verjaardag.

 

Uw opdracht

 

Portretten worden gemaakt op basis van een ontmoeting in de 14e eeuwse werfkelder en atelier 'In de Vijgeton' aan de Oudegracht in Utrecht. Tenzij er redenen zijn dit ergens anders te doen, bijvoorbeeld immobiliteit. 
Er vindt een ongedwongen en ontspannen kennismakingsgesprek plaats. Hierin kan ik een goed beeld van de te portretteren persoon vormen. U hoeft niet live te poseren voor het tekenwerk. Na afloop van dit gesprek, dat meestal tussen de een of twee uur duurt, inclusief koffie en gebak, neem ik een aantal foto's waaruit ik later een keuze kan maken op basis van het bij het kennismakingsgesprek ontstane beeld.

Voor uw opdracht of meer informatie:

 

Postuum portret - van geliefde overledene

Dhr Schoeman, 2015.

†

Dochter en opdrachtgever MT Schoeman:

'De dagen na de - al langer voorziene - dood van onze vader waren intensief en gezellig.
Het afleggen en opbaren, de rouwkaart en de begrafenis, alles natuurlijk zo veel mogelijk in zijn stijl: we waren nog druk met en voor hem bezig. Hij was nog bij ons.
De begrafenis ging voorbij, het gezelschap ging uiteen en we keerden terug naar het land van de levenden. Maar we waren met onze dode nog lang niet klaar.
Bekend met het werk van Kees Wennekendonk besloten we onze vader door hem te laten portretteren. Aangezien Kees hem nooit had ontmoet, werden vele foto's verzameld en gesprekken gevoerd om de kunstenaar een zo volledig mogelijk beeld van onze vader te geven.
We waren er niet bewust op uit, maar dit proces bleek merkwaardig therapeutisch. Wie wás hij nu echt? Ongeremd urenlang mogen vertellen over een overleden dierbare aan iemand die het echt wil weten, is heerlijk voor iemand in de rouw.
En toen het portret af was en ons aankeek vanaf de wand van ons ouderlijk huis, voelde het inderdaad alsof we hem met vereende krachten hadden thuisgebracht.

We missen onze vader natuurlijk. Maar we voelen ons nu misschien nog meer met hem verbonden, en gezamenlijk hebben we een klein monument voor hem opgericht dat zal blijven bestaan. Hij is een beetje onsterfelijker geworden.'

Zie ook: 'Postuum portret getekend' voor meer info.

 

Ralph Bond † - 2022
Potlood op papier

Voor meer info, zie: postuum portret

 

Portrettekening in rood krijt: 'Peter Winnen'.

 

Peter Winnen 'In het Rood', ter gelegenheid van Grand Depart Utrecht 2015. Rood natuurkrijt, 2015
Prijs: €1450,-. in lijst. Reproducties ook mogelijk.

Laura. Het rode krijt waarmee getekend wordt is uit dezelfde mijn als waar Albrecht Dürer en Michelangelo hun tekenkrijt betrokken.

In december 2020 tekende ik deze achtjarige Liv. Met plezier, zoals je begrijpt.
Origineel potlood op papier 50 x 50 cm,
ook voor opdrachtgever op canvas uitvergroot tot 100 x 100cm.

Zie prijzen voor tekeningen

Dick, versie Centraal Museum Utrecht

Dick Bruna, opnieuw geportretteerd in opdracht van het Centraal Museum Utrecht.
Potlood, 2019.
Ge-exposeerd in, en aangekocht door Centraal Museum Utrecht:
als onderdeel van 'De Grote Vijf': 14 oktober 2019 - 12 juli 2020

 

 

Portret Aernout Montauban van Swijndregt - De Balije van Utrecht

Ondergetekende werd in de lente van 2024 gevraagd een officieel portret te maken van de afscheidnemende secretaris van de ridderorde van Het Duitse Huis (RDO de Balije van Utrecht).
Ik had er nog nooit van gehoord, maar zij houden zich, bleek later, sinds de kruistochten al bezig met het ondersteunen van goede doelen, hier in de stad, en ook wat daarbuiten. Ten tijde van de kruistochten verzorgden ze zieken en gewonden onder ridders en personeel op de lange reizen heen en terug.

En of ik wel eens wat meer om een portret heentekende. Jawel, maar niet vaak.
Ik ging op bezoek in Het Duitse Huis, dat zich naast Hotel KarelV aan de Springweg bevindt, en zag daar de portretten die door de eeuwen heen van de commandeurs zijn gemaakt.
En de te portretteren secretaris: Aernout Montauban van Swijndregt kwam voor nadere kennismaking bij mij op bezoek.
Uiteindelijk werd het dit portret, met op de achtergrond Het Duitse Huis.
Ik vond het een interessante opdracht, al was het alleen maar omdat ik wat uit mijn vaste patroon werd getrokken, maar ook doordat ik kennis kon maken met deze bijzondere orde.

Omdat de Balije van Utrecht als fonds recentelijk streeft naar een grotere bereikbaarheid en transparantie heb ik deze vorm gekozen, waarbij de hoofdpersoon als het ware een beetje bij je bij je naar binnenleunt.

PS In de das zijn de wapenschildjes van het RDO verwerkt.

 

MEMO

MEMO, blonde herder, potlood, 2024.

***

Marjolein en Miles Davis

Verslag van hoe een opdracht ontzettend leuke en onverwachte wendingen kan krijgen kunt u hier lezen...

 

Communicatiestrateeg Terlingen over de portretten voor zijn zes kinderen.

Stijn Terlingen bestelt bij ieder van zijn zes kinderen voor hun 18e verjaardag een portret. In het filmpje vertelt Stijn hoe hij bij dit idee kwam en hoe hij de eerste drie beleeft.

De sloep

Voor een goede vriend maakte ik als dank voor de geboden hulp deze pentekening.

Oudegracht Utrecht ter hoogte van nr 242. Uitzicht op de Weesbrug
Pen, formaat ongeveer 30 x 40cm, 2023.

Meer landschaps- en stadsgezichten op Landschappen.

 

Tekenles

 

Heeft u behoefte aan feedback op uw eigen werk? Er is een tekenles mogelijk waarin u veel informatie krijgt waar u tijden mee vooruit kunt.
Er wordt uitgegaan van uw eigen werk. Portretten, landschappen, figuurstudies, dieren.
Naar aanleiding daarvan wordt een gedoseerde hoeveelheid professionele tips, tricks, aanwijzingen, aanvullingen en oefeningen gegeven. Vervolglessen mogelijk. Lees hier verder...

(Ook als cadeautje natuurlijk. Dan maak ik er een mooi handgeschreven kaartje voor)

'Pommeau de Jean'.

Pommeau de Jean, potlood op papier, 2021.
40 x 50cm. Origineel nog verkrijgbaar.
Voor meer over deze recent gepresenteerde tekening met kwee-appelboom en Jan van Zanen achter de heg van de prachtige tuinen van Grand Hotel Karel V : zie >landschappen< !

Expositie 2019-2020 Centraal Museum

In opdracht van directeur Bart Rutten en conservator Marja Bosman portretteerde ik vijf grote kunstenaars uit de vorige eeuw. Ze werden van oktober 2019 tot augustus 2020 tentoongesteld in het museum.
(foto: Michiel Groenland)

> De Grote Vijf

 

Blogs 'De Grote Vijf'

 

Ingmar Heytze: Een foto van je ziel

Dichter / schrijver Ingmar Heytze schreef iets heel moois over mijn portretten.

De schrijver in 2006

"Het conserveren van dingen is een hachelijke zaak. Ik herinner me een rondleiding door een voormalig directeur van het Utrechts Universiteitsmuseum, zo’n twaalf jaar terug. Het museum bleek op drie, vier plekken in de binnenstad nog ergens een depot te hebben. Met depot bedoel ik: een soort loods, een aantal kelders onder een collegezaal en een grachtenpand dat een beetje makelaar onmiddellijk had laten ontruimen door het grofvuil, waarna het kon worden omgebouwd tot vier loftwoningen.

In de loods bevonden zich een paar honderd reptielen, amfibieën, monsterlijk vergroeide menselijke foetussen en andere anomaliën op sterk water. De collectie van het grachtenpand bestond voor een behoorlijk deel uit een volledige olifant die in diverse delen door het pand was verspreid. In de kelders bevonden zich enkele tientallen tandartsstoelen en een ontzagwekkende gietijzeren installatie voor röntgenfoto’s, waarvan een grote dreiging uitging. ‘Waarom hebben jullie dit allemaal in de kelder staan?’ vroeg ik De directeur keek me somber aan en zei: ‘Omdat de een of andere hoogleraar daar een tijdje hobby aan heeft gehad.’

Dat is het probleem met het institutioneel verzamelen van dingen. Waar een verzameling van een particulier vanzelf weer uit elkaar valt in andere verzamelingen in een soort doorlopende osmose – een proces met geheel eigen wetmatigheden dat op zichzelf aanleiding zou kunnen zijn voor allerlei overpeinzingen – komt een voorwerp in het depot van een archief of museum op onnatuurlijke wijze tot stilstand in de tijd. Het toevoegen van een object aan een collectie als het Utrechts Archief is de territoriale daad van een sterveling. Je opvolger blijft met de zooi zitten. Het is bovendien een uitspraak over de toekomst. Eveneens een hachelijke zaak. Geen mens kan over zijn graf heenkijken. Mijn ouders, die zelf inmiddels tot de vaste collectie van de stad behoren, hebben prachtig Jugendstilmeubilair aan de straat zien staan. Recenter waren er tijden dat je oorspronkelijk Gispen gratis af mocht komen halen.

Van de portretten van Kees Wennekendonk kan zonder veel moeite worden vastgesteld dat ze hier uitstekend thuishoren. Dat komt zowel door kwaliteit van elk werk afzonderlijk als door de waarde van de collectie als geheel. Het vakmanschap waarmee elk van de portretten werd getekend, is zelfs voor de volslagen leek van een tamelijk eeuwige klasse. Daar komt bij dat de personen die erop staan een mooie dwarsdoorsnede vormen van wie de afgelopen jaren, al dan niet terecht, voor Bekende of Belangrijke Utrechter doorging; je kunt van veel van die mensen verwachten dat hun leven en werk ook op andere manieren is gedocumenteerd. Daarom is de verzameling tekeningen als geheel nu al interessant, en zal zij steeds curieuzer worden naarmate de tijd voortschrijdt. Het is een portret van Utrecht als geheel; dat grote, vreemde wezen dat we met zijn allen vormen, getekend door één enkele hand in een Middeleeuwse werfkelder aan de Oudegracht. Bekijk deze portretten en u staat, elke keer opnieuw, oog in oog met een van de vele kleine wonderen van Utrecht.

Misschien nog belangrijker dan dat is een factor die je moeilijk kunt benoemen. Hoe de tekenaar het doet weet ik niet, maar in al deze portretten zit iets opgeslagen van de mensen die model stonden, iets dat blijft, iets dat er zelfs nog zal zijn als niemand weet wie ze waren.

Wie over een paar eeuwen naar deze portretten kijkt, zal ontdekken dat er nog steeds een levend mens in zit dat terugkijkt – zoals je in de schilderijen van Jan van Scorel moeiteloos de Utrechtse koppen van nu kunt terugzien. Het zou me niet verbazen als de portretten van Wennekendonk tot in de eeuwigheid met elkaar blijven praten tijdens de lange, geklimatiseerde nachten tussen zuurvrij papier, als de laatste archiefmedewerker het licht heeft uitgedaan. Stel je de gesprekken voor en je hebt een boek dat zichzelf schrijft.

Een citaat uit de Wikipedia, over Wilhelm Conrad Röntgen, en dus ook een beetje over dat gekke depot vol obsolete tandheelkundige apparatuur uit de dromen van een hoogleraar met emeritaat: ‘Nadat hij voor het eerst zijn eigen skelet zag, zette hij zijn proeven in het geheim voort om te voorkomen dat hij zijn reputatie zou verliezen indien zou blijken dat hij zich vergist had. Twee weken na de ontdekking nam hij de eerste foto van de hand van zijn vrouw. Toen zij haar handbotjes zag, riep zij: “Ik heb mijn overlijden gezien!”’

Iedereen die door Kees Wennekendonk is getekend, kan op zijn beurt zeggen: ‘Hij heeft een foto van mijn ziel gemaakt.’

13/05/2012 | Ingmar Heyte

 

 

Klanten: