Luister hier naar een MP3-versie van 'Het Eiland' dat Wennekendonk schreef over de Nederlandse houding ten aanzien van asielzoekers.

Het Eiland

Je zegt dat Bagdad nog elke dag in brand staat

iets wat de Tigris niet blussen kan

Je ziet het dagelijks op de televisie

er drijven lichamen aan de overkant

En wij hier in ons eigen landje

we doen ons ding zoals we dat altijd hebben gedaan

en nemen dagelijks een teug van onze vrijheid

maar luister maar niet meer naar mij

...ik wilde hier geen strijdlied

hoe kwam ik toch aan dat idee

ik wil maar een ding, dat is dicht bij je zijn

tot het ochtendlicht ons wakker maakt.

Ik neem je mee naar het eiland

en volg je sporen in het zand

en 's avonds bij de zonsondergang

gaan we zoenen op de bank bij de waddenzee

We sturen blauwhelmen naar de verste landen

konvooien vechten zich door de woestenij

Ministers schudden de onze jongens' sterke handen

en dat ze maar zorgzaam voor elkaar mogen zijn

en hier kennen we onze grenzen

voor een vluchteling die graag te gast zou willen zijn

dat is dan onze vertaling van gastvrijheid

Maar luister maar niet meer naar mij

ik wou hier geen protestlied

dat is nu echt voorgoed passeL

ik wil maar een ding, dat is dicht bij je zijn

tot het ochtendmist ons wakkermaakt.

Ik neem je mee naar het eiland

en volg je sporen in het zand

en dan 's avonds bij de zonsondergang

wil ik jou om me heen in de zee

Er hing een spandoek aan een oude gevel

er ging een brandbrief naar het koninklijk paleis

er gaan geschriften rond in de grote steden

we sturen niemand op een hopeloze reis

en weer zie ik oude beelden

uit de tijd waarin mijn vader heeft geleefd

zie ik de ogen van een man na de bevrijding

De bevrijding...

Kees Wennekendonk

mei 2006

*****

Luister hier naar een MP3-versie van

Briefcase Blues,

op een gedicht van Ingmar Heytze.

*****


Ik houd ervan wanneer je zwijgt.

een gedicht van Pablo Neruda,

op muziek gezet. mp3

Live opgenomen in Radio M.

*****

Het Strand .

een waar gebeurd verhaal. mp3

Live opgenomen in Radio M.

*****

Muze?

beluister hier een MP3 versie.


Mijn muze zit te slapen
bij de televisie van mijn vader
zij heeft de bediening van het ding
na achten niet meer in haar hand

Mijn muze is het licht
dat maandag ochtend maakt
dat door de bomen schijnt als ik
alsnog vertraagd zacht wakker word

Mijn muze kolft haar boezem
en lacht verlegen deugend
zo krijgt ze alle jongens suf
al hun pezen aan het branden

Een wang - de lucht - een borst - de zee
allen delen zij het tarten van mijn zinnen
zonder hen ontstond geen woord
geen twijfel geen beginnen

Mijn muze is het onaflatend
ademen van de aarde
een dode die me wenkt en zegt
jou krijgen ze niet onder.



KeesWennekendonk, live in 'Cappuccino'
10-4-2000

*****


Het meisje van de Vingerhoed

beluister hier een MP3 versie.


Blond en blozend bruin en blij -
het meisje van de Vingerhoed danst
elke dag met haar linnengoed
voorbij

Als zij loopt dan spitst zij roeden
Had zij ook maar het geringst vermoeden
Dat als zij langsloopt
dat waar zij langsloopt
klinkt - ooohw..

Oh - waarom kijkt hij zo zielig
Hoe - zegt hij haar wat zijn hart zegt
Hij - zou zijn hart graag verliezen
maar zij komt elke dag hier voorbij
Zij kijkt recht vooruit niet opzij

Blond en blozend bruin en blij -
het meisje van de Vingerhoed danst hem
met haar wasmand vol linnengoed
weer voorbij
Ze loopt hem voorbij
naar de wasserij
Ze loopt hem voorbij

*****

Egelblues

Hier kunt u twee verschillende versies van de 'Egelblues' luisteren.

Gitaar mp3

Piano mp3

*****

Beluister het uitzicht van Kees, via een aflevering van 'De Avonden' van de VPRO hier .

Iets van jou
(Voor W.)

In mijn hand ligt iets van jou.
Jij bent er niet
maar er ligt iets in mijn hand van jou.

Gisteren dacht ik aan tafel
dat ik je iets zou moeten vragen
om bij me te dragen voor als je er niet bent
iets wat ik in mijn hand kon leggen
om naar te kijken als ik wil
om te ruiken en te voelen
mee te spelen, om te strelen
of te vergeten zogenaamd
als ik aan ?t bellen ben

maar het is niet nodig weet ik nu
zonder het te vragen
ik heb het al.

zoals vingers vleugel kunnen spelen
met de kussentjes rustig op het ivoor
je toetsen heel voorzichtig in kunt drukken
zonder dat het hamertje de snaren raakt
-probeer het maar eens
je voelt alle geheime mechanieken
de veerkracht en de zwaartekracht
en als je je best doet het heelal-

zo voel ik jou in mijn hand
de hele tijd
iets van jou
zolang je er niet bent.


KeesW, 020205

*****

Pendel

Aan de klokken van mijn vader
- hij repareerde die dingen vroeger zelf-
bewogen aan dunne haakjes die hij
van doodnormaal koperdraad boog
zijn zelfgemaakte slingers.

Het mechanisme en de precisie fascineerden hem
- dat kan niet anders - want als er een tandje miste
zat hij met eindeloos geduld te tellen net zo lang
tot hij het ontbrekende had gevonden
dan nam hij de pijp uit zijn mond en zei zacht: 'verdomd'.

Dat waren de momenten dat hij aan tafel
met de radio aan, gelukkig zat te prutsen.
Dan was hij op een rustige manier onbereikbaar:
zozeer was hij opgegaan in het geheim van tijd
en zijn manier om die met zijn ratio die te bedwingen.

Jij vraagt in een jonger tijdsgewricht een pendel
naar het antwoord op het onbekende
linksom nee, rechtsom ja,
recht heen en weer is onbeslist - hij zit in een stoel nu
oud en wazig voor zich uit te staren

Hoeveel tanden hij nu mist en wat de tijd nu voor hem is,
ik weet het niet, maar ik hoop dat als de zijne is gekomen
en het geheim hem eindelijk wordt ontrafeld
hij het als zodanig zal herkennen
en zijn verbaasde vloek nog een maal zal weerklinken.


KeesW, 27-12-04

*****



Hoek van inval
(Bij cafe De Postillon)

Na een welgemikt tapijt van regen
schijnt de zon op het terras
plastic stoelen, houten banken
laat september, natte as.

Aan de zwarte dwarse stangen
voor ons op de brug
betuigen duizend druppels hun adhesie
aan het ijzer op hun rug

druipen of verdampen niet
vallen niet naar achter op de straat
nee zij wiebelen met serieus plezier
in Snellius' licht-traktaat:

hoek van inval = hoek van uitval
buigen schitterende prisma 's welgericht
duizend kleuren uit Goethes kleurenleer
recht in mijn gezicht.


KeesW 26-9-2001

In de Omgekeerde Wereld

Tekst voor de afscheidexpositie CBK Alphen aan de Rijn, juni 2005

(Geluidsdecor: een donker malend schip, steeds zachter en verder weg, en klotsend water) bij cursief afgedrukte teksten van Ruben van Gogh: zonder microfoon, in het publiek

***

God wat is het hier donker
god wat een kater
zo donker dat ik niet weet
wat onder of boven is

Boven hingen gouden luchters aan het plafond
maar op deze verdieping schijnt er geen licht


Geen licht geen gezicht geen bericht
geen gedicht geen zicht op
redding in deze bedding van water
want als de nacht

En hoe dieper ik kom
hoe meer alles zeer doet
dit eindeloos dalen in het duister der zee
een spookhuis vol oude verhalen
of nieuwe als laatste lichtende alen
ze malen door mijn berstende kop

steeds lager atmosferen

wie heeft gezegd dat dat mocht:
mij hier - donder op!


Ik sidder in kou
steeds harder het bed
steeds zwaarder het water
waarin ik steeds verder ijl

ik ijl
ik ijl
ik ijl een ijle verschijning

<<<<

Tranen, almaar in tranen ? sprakeloos
zit hij achter de toetsen ineen gedoken, alleen
die ene taal, aan zijn handen
ontsprongen, zingt op geniale wijze
van verdrinken willen in het bonken
van zijn rechter voetpedaal:
? houd het aan ? houd die klanken aan ? ook jij kan zo worden, ook jij. Op die lange
wegebbende accoorden zinkt hij wederom
de diepte in, duizend doden stervend
in een anonieme ziekenzaal.
In de kringen die daar achterblijven
drijven zwanen, uitgesproken wit, doorweekt
van tranen, en zwaar van wat zij zagen
? of waren het toch de artsen, met al hun vragen
naar namen. Wie kan de wereld aan, zoals hij
die heeft begrepen voordat hij die vergat.
Er was een meer met duizend dode zwanen,
en ??n daarvan is opgestaan; verward,
zonder naam nog, tot op het bot toe nat.

>>>>>

ik ijl
ik ijl
ik ijl een ijle verschijning

van een blauwe maandag met
lichtgevende blauwe mensjes
zonder onderlinge verbinding
met hoofden in dozen
alles in dozen een loze beloning
een broze vertoning van-
een vertoning van wat?


"YEH! YOU GOTTA PEDDLE YOUR OWN CANOE"
"YEH! YOU GOTTA PEDDLE YOUR OWN CANOE"
Zei de vader van Kurt Vonnegut.
"PEDDLE ON PEDDLE ON PEDDLE ON
PEDDLE ON PEDDLE ON PEDDLE ON
FOR MILES".
zingt Luka Bloom .

Nou hier geen mountainbikes slechts diepe dalen
eindeloos dalen in de diepten der zee


ik ijl
ik ijl
ik ijl een ijle verschijning

Deze fantoompijn moet wel de droom zijn
van een lichaamsdeel dat steken bleef

aan kronkelende strengen prikkeldraad,
die als uitgerolde daad ons moesten houden

waar wij waren. Zo veel kinderjaren
werden daar aan gort geschoten ? vergeten

dagen aan zee, golven die maar bleven
komen, wolken schuim opwierpen, land

veranderden, flarden geschreeuw, continu
gebulder, gekrijs van meeuwen erboven.

In nachtmerries keren weer die niets
meer te dromen hebben, omdat zij liggen

waar zij zijn gebleven, rijen aaneen, diep
in slaap ? o spokend leed, o stekend leven.

***

ik ijl
ik ijl
ik ijl een ijle verschijning

In aquariumvaart stijgen metalen bellen lucht of gas
amuletten, boodschappers naar boven naar
de spiegel waar een man ervoor klaar staat
met een bijl. Voor mij. Met een bijl in zijn hand.
Of zijn het druppels? Druppels storten ter aarde.

Het wordt tijd voor bestuurlijke vernieuwing
zo zonder doel en richting ik hier zweef
zo even een stoot kolkend water
en twee tellen later
een glibberige tentakel van een Portugees slag schip

Een Slagschip!

Waar is dat schip waar je mij
zonder vlot of pardon
vanaf hebt gelazerd
met slechts een loden ketting
van een rucksichtvol afscheid
waarbij ik vergeef mij
slechts ruggen ontwaar, mijn god,

Wie ben jij?
Wie ben jij?

Je staat in de straat
afgewend zonder gezicht
ben jij de man die zijn visie
zich voorschrijven laat?

Of ben jij de man die de houten tol betaalde
- NEE DAT HAD DE BOOM AL GEDAAN! -
het zeekalf baarde, dat
moeiteloos storm zou doorstaan

Ben jij de vrouw met haar vuurrode kapje
- of zijn het je laarzen
die daar op handen gedragen worden ?-
de zee brandend dampen laat?

Ben jij de vrouw die blind staat te muren
buut vrij al na dertig of honderd
met - hee, dat zijn groene laarzen, nu
met lichtgroene veters ? die met niemand meer praat?

Onder druk zwaai ik autistisch in een verloren gevecht
naar het schip waarop jij verder gaat
in deze woestijn van water, in deze brakke grond

IK MOET NATGEHOUDEN WORDEN
IK MOET NATGEHOUDEN WORDEN,
jawel,
IK BEN EEN MONSTER
Ik ben pushed in strange directions
dat zonder pappen of pamperen ten onder gaat
Ik ben het verdronken kind tussen de bloesems

Hoor je de zee, kinderen, schelp!
Hoor je de zee, kinderen, help!

Waarom dood de mens de medemens
de liefde verandert in onze vijand

ik ijl
ik ijl
ik ijl een ijle verschijning

Het valt nogal niet mee
aan gene zijde.
Vooral in het begin,
nog nieuw als vage vorm van entiteit,
besteed je haast de meeste tijd
aan redderen op aarde.
Je leeft nog voort in allerlei gedachten,
er zijn er zelfs die op je wachten
of menen je nog af en toe te zien
in mensenmassa?s, spiegels, verre neven, nichten,
die ?s avonds stiekum glaasjes lichten
vol ongepaste vragen.
Rusten is er dus niet bij,
al wordt het wel allengs vrij rustig;
verschijn je hoogstens af en toe nog
in een droom, of iemand
noemt per ongeluk je naam.
Van nu af aan wordt het wat kalmer.
Een achterkleinkind herinnert zich nog vaag
dat ergens iemand ooit iets van je zei:
je bent al bijna helemaal voorbij,
even wachten nog
en er is niemand meer
die van je weet.
Dan mag je eindelijk ook
jezelf vergeten, of hoe je heet

ik ijl
ik ijl
ik ijl een ijle verschijning

Jij ziet daar de sterren, de hemel het licht
maar ziet niet de kinderen zonder gezicht

Ik bazel bij Basel de bergen
ginds onder mij ontwaar ik ergens
bergen van silouetten, wrakken, staketsels
vergane skeletten zonder romp en zonder plecht

verwrongen resten van ooit drijvend glorie
verwrongen historie van KUNST GODVERDORIE
dood en verderf dringt in iedere porie
al ben je niet dood tot Neptunes het zegt.

--

Ver boven mij - dwars door de tijd
weet ik een vlet dat de stroom overvaart
waar een meute met seizen en kappen
die het eindeloos land na de dood openbaart

Muziek! Drank!

Nou welnu, ik zie het hier voor mij
duizenden sterren, geometrische figuren
droeve gitaren, gelaten gezichten,
verstoken gebaren, overlijdensberichten
de laatste festijnen, pap zonder krenten
lijnen opgezegd, liefdes, abonnementen

abonnement abandonnee !
abonnement abandonnee !

is dat mijn hoofd, die wilde explosie?


Ik ijl.
Ik ijl.

Ik donder naar onder
het omgekeerd wonder

naar een land zonder ziel naar een land zonder vlonder
van je schip aan de horizon der
schoonheid de kim van de liefde
ik dans de laatste wals
ik dans de laatste wals
ik dans de laaste wals
op de weerloze weg
op de weerloze weg
op de weerloze weg
naar de omgekeerde wereld.

In de spiegel staat een man met een bijl.


Kees Wennekendonk, juni 2005,
Schuingedrukte teksten van Ruben van Gogh

www.keeswennekendonk.nl





Eens/ooit/toen

droeg ik een witte, hoornen bril
waaruit regelmatig groepjes allochtonen
concludeerden dat ik homo was.

Ze riepen me van verre aan
wezen naar hun gat
en lachten naar elkaar.

Meestal riep ik dan terug:
-In your dreams-
waarvan zij dan weer geen reet begrepen.

Precies dat voelde ik toen ik
na het spelen van mijn premi?re
de recensie ervan las

21-07-04



Olympische knie?n

In het fotoalbum van mijn eerste dertig jaar
prijkt een tweetal foto 's gelijkvormig naast elkaar
een rotspartij met bloemen
en een man op een balkon in avondzon
allebei op Kreta, Griekenland.

'Wat doe je nu?', vroeg de oude reus verrast.

- ik probeer tevergeefs mijn jas
van onder mijn rugzakje met spiegelreflex te sjorren,
wat ik niet zo behendig kan
als ik soms wel graag zou willen,
speciaal wel nu misschien -

Wel, wat bewegingsvrijheid zou wel aardig zijn,
antwoord ik stamelend,
en kunnen we misschien op dat platje buiten?

Daar staat zijn grijze kop als een gouden medaille
tegen de strakblauwe decemberlucht.
-Ik snap niet hoe jullie uit zoveel kunnen kiezen
mort de gigant terwijl hij moeizaam weer naar binnen beende -
en wil jij die bloemen mee naar beneden nemen?

Met mijn racefiets over mijn schouder - mijn rugzak daaromheen
draag ik in mijn vrije hand het reeds ingezakte present
voor Erica Terpstra over de lange trap van boven zijn sportschool
bergafwaarts naar zijn Four Wheel Drive, de moegestreden mastodont
ongeolied stram achter mij aan. 'Leg het hier maar in, succes'.

Een hand, een blik.

Vele malen lichter, van leden, lijf en geest
fiets ik langs de Vecht naar huis.

KeesW 18-12-03



Daar is de nacht

Daar is de nacht weer
en deze nacht is zonder sterren
Romario komt op kousenvoeten
naar zijn droge warme huis.
Drie pakken whiskas
en drie kopjes lauwwarm water,
slavinken, ook drie, later

dan nog wat telefoontjes:
een kliniek aan de Bilstraat
en een bank in Gen?ve
een tante in Parijs, een koerier
een circus voor zijn parasieten
drie kwartier miauwen met een kunstenaar,
dan kruipt hij naast me op de twijfelaar.

Daar kijken wij nu snooker
Higgins tegen onbekend
ach kijk nu - al na dertien ballen
vallen zijn ogen in hun zakjes
en snurkt of spint hij
licht, naar donker, tot erg zwaar
Ach 't is zo'n schat, oh was ik maar


4 oct 2004



Donder & Liefde

beluister hier een MP3 versie.


liefde
spreek me niet van de liefde
liefde
hou op over de liefde
want
muziek
muziek: dat is liefde
muziek
pas op dat is liefde
voel je wat ik bedoel
voel je waar ik op doel
liefde
spreek me niet van de liefde
liefde
alleen muziek spreekt van liefde


taal
taal is een wolk
ik zie ziedende wolken
vol kolkend lawaai
muziek
muziek is de donder
waar is
godverdomme de donder
voel je
wat ik bedoel
ik bedoel
voel je
waar ik op doel
muziek
muziek is de donder
jij, mijn weerlicht
jij bent mijn wonder

lawaai
lawaai is geweld
ik bedoel: stront, house, commerciele sex, agressie en geld
ik
ik zoek naar de stilte
jij
jij bent mijn stilte
voel je wat ik bedoel
voel je waar ik op doel
muziek
muziek is liefde
muziek, mijn stille liefde